Polski zespół rockowy lat 80. XX wieku, pochodzący z Puław. Najbardziej znany z pierwszego, bardzo krótkiego okresu działalności, gdy grał muzykę punk rock. Twórcą i zarazem liderem przez cały czas istnienia zespołu był autor tekstów i muzyki, gitarzysta a póĽniej także wokalista, Tomasz Adamski. Zespół istniał przez pięć lat, zmieniając składy i muzykę, odchodząc bardzo szybko od punka, z którym był pierwotnie utożsamiany, w kierunku nowych poszukiwań, nie osiągając już jednak nigdy tak skrystalizowanej formy, jak na początku działalności. Był właściwie poligonem dla rozmaitych pomysłów artystycznych Adamskiego. Cała wielka legenda Siekiery, od której zespół odcinał póĽniej kupony popularności, dezorientując publiczność kompletnym zwrotem w swojej muzyce, to pierwszy - typowo punkowy skład zespołu i tylko jeden (i to nawet niecały) rok 1984 oraz zaledwie kilka koncertów i równie niewiele nagrań. Początki Siekiery to działający rok wcześniej, też w Puławach, zespół Trafo grający utwory zachodnich kapel punkowych w rodzaju UK Subs, czy Exploited. Na przełomie 1983/84, dwóch muzyków Trafo - Adamski oraz wokalista Tomasz Budzyński wraz z dwoma nowymi muzykami utworzyli zespół Siekiera. Muzykami tymi byli: Dariusz Malinowski - bas, oraz Krzysztof Grala - perkusja. Pierwszy koncert, po którym nikomu nie znana Siekiera stała się z dnia na dzień jednym z najgłośniejszych (zarówno w sensie muzyki, jak i sławy) polskich zespołów punkowych, miał miejsce na wiosnę 1984 r. w warszawskim klubie studenckim Remont, będącym na co dzień miejscem skupiającym undergroundowe nurty muzyki jak punk, reggae, ska, rock steady itp. O zespole stało się głośno zarówno za sprawą radiowej Rozgłośni Harcerskiej, która zaczęła prezentować nagrania z tego koncertu, jak i za sprawą nazwy zespołu, która idealnie oddawała ducha jego muzyki, a już samym swoim brzmieniem zwracała uwagę wszystkich potencjalnych słuchaczy, jak i krytyków muzycznych. Następne dwa koncerty Siekiery to dopiero Jarocin (w sierpniu), gdzie zespół występował już w roli doskonale znanej i oczekiwanej gwiazdy, biorąc udział w konkursie, a następnie koncercie laureatów. Potem miały miejsce koncerty we Wrocławiu na imprezie Rock na Wyspie, oraz w Warszawie - najpierw niezwykły koncert na Róbrege, a potem w paĽdzierniku impreza w klubie Stodoła. Po koncercie w Stodole zespół przestał istnieć w tym składzie (i przestał grać punka), a Budzyński razem z Robertem Brylewskim założyli zespół Armia, który także stał się legendą polskiego punka, tym razem trwającą znacznie dłużej. Natomiast Adamski, dobierając nowych muzyków zaczął tworzyć zupełnie inną muzykę, którą ogólnie można określić jako muzykę nowofalową.
Najbardziej niezwykły przebieg miał koncert Siekiery na Róbrege. Adamski zetknął się wtedy pierwszy raz z marihuaną, czego efektem było strojenie gitary przez cały czas trwania koncertu (zamiast gry). Częściowo strojenie gitary odbywało się solo, w długich przerwach pomiędzy utworami, częściowo w tle sekcji rytmicznej (bas+perkusja) usiłującej grać jakieś utwory. Zespół wykonał poprawnie jedynie ze 2-3 fragmenty swoich utworów, a wrażenie całego koncertu było niezwykle psychodeliczne i przez większość widowni chyba odebrane jako zamierzone. Na uwagę zasługiwał również perkusista, łamiący jak zapałki najtwardsze (najgrubsze) istniejące pałki do gry, jego podest wręcz falował od uderzeń w bębny, a siła dĽwięku mogła niemalże zastąpić nagłośnienie. Punkowa wersja Siekiery reprezentowała w sferze muzycznej najprawdopodobniej najagresywniejszą i najbardziej ortodoksyjną odmianę punk-rocka w Polsce, czego efektem były nieraz incydenty na widowni - najczęściej z ochroną imprez, nie spodziewającą się takiej odmiany muzyki i takiej intensywności tańca pogo. Przykładem może być istna "napaść" ochroniarzy na publiczność na koncercie w Stodole, która miała miejsce bezpośrednio po rozpoczęciu przez Budzyńskiego wokalu w pierwszym utworze występu. Owe powiększone siły ochrony były skupione z pewnością z powodu ciągnącej się za zespołem legendy najbardziej niebezpiecznego zespołu punkowego tamtych lat. Legenda ta była nie do końca uzasadniona, natomiast skwapliwie rozwijana w mediach, jak choćby w folderze reklamowym Jarocina, gdzie organizatorzy pisali, iż o zespole wręcz "boją się nawet pisać", przy czym sformułowania tego typu odnosiły się do charakteru muzyki zespołu. Na pewno sama nazwa zespołu dodawała tu dodatkowej "mocy". Efektem tego wszystkiego była kompletna dezorientacja organizatorów imprezy w Stodole i przygotowanie powiększonej grupy ochrony na możliwość wystąpienia "najgorszego". Skutek mógł być tylko jeden. Ochroniarze, całkowicie zaskoczeni charakterem występu, w momencie rozpoczynającego się z estrady "ryku" Budzyńskiego i wtórującego mu tańca pogo na widowni, zaczęli przerażeni bić i kopać na oślep wszystkich dookoła. Imprezę oczywiście przerwano, jednak po wyjaśnieniach dobiegła ona już w miarę spokojnie do końca. W sferze tekstowej zespół był przeciwieństwem anarchistyczno-filozoficznych tekstów grupy Dezerter, jednak teksty te nie były prymitywne. Stanowiły w swoim przekazie (np. "idzie krwawa rzeĽ") doskonałe uzupełnienie muzyki. Agresywnej muzyce idealnie towarzyszył również podobny jej w wyrazie, niesamowicie silny i wręcz diaboliczny głos Budzyńskiego. Łącznie cała legenda Siekiery to niecały rok i zamyka się w zaledwie sześciu koncertach na pięciu imprezach. Mimo to jednak zespół wpisał się trwale w historię polskiego punka. Zaistniał też na kilku składankach - płyta "Fala" będąca kompilacją muzyki tamtych czasów oraz wydania kasetowe z koncertów (np. Róbrege).
PóĽniejszy okres Siekiery to wiele koncertów, w tym profesjonalne trasy koncertowe, niekonwencjonalne (choć jednak emitowane na antenie) teledyski do telewizji (np. ze sceną nagiej, tłustej kobiety, przebiegającej przez chłodnię w rzeĽni), oraz singiel i płyta długogrająca ("Nowa Aleksandria"). Była to jednak już muzyka zupełnie inna, a publiczność Siekiery była raczej przypadkowa i chyba zdezorientowana ciągnącą się za zespołem famą z jego pierwszego okresu działalności. Jeszcze rok póĽniej, w 1985 r. nowa Siekiera próbowała wystąpić w Jarocinie, jednak z powodu negatywnej reakcji publiczności, najdelikatniej mówiąc oskarżającej zespół o zdradę, występ Siekiery został przez organizatorów przerwany.